Rasa koni Haflinger

Znakomite kuce pracujące w górskim terenie. Dziś ta ich właściwość czyni je atrakcją turystyczną. Niegdyś kuce te stanowiły ważną pomoc w transporcie i rolnictwie.

Pochodzienie:
Kraj Austria (pd. Tyrol)

Haflinger powstał na południu, w górach pd. Tyrolu, na wysokości 1500-2000 m npm. Chroniony przed mieszaniem z innymi rasami, rozwinął się w krzepką rasę, dającą potomków bardzo zbliżonych do typu rasy.

Głównym ośrodkiem hodowlanym była dolina Sarn wokół wsi Hafling. Jej mieszkańcy prawdopodobnie pochodzą od Ostrogotów, którzy się tam osiedlili po wygnaniu z Włoch w VI w. n.e. Przywieźli z sobą małe konie arabskie używane na wojnie i krzyżowali je z górskimi kucami, aż wyprowadzili miejscową rasę, przodka współczesnego Haflingera.

Pierwsze zapisy o rasie pochodzą z 1868, z opisu ogiera El Bedavi XXII, mającego wzmocnić miejscową rasę. Był on synem ogiera czystej krwi arabskiej, ze słynnej węgierskiej stajni w Babolna, i klaczy tejże rasy. El Bedavi XXII został skrzyżowany z miejscowymi kucami; począwszy od niego można już prześledzić historię współczesnej rasy Haflinger. Jego syn, 249 Follie, został rozpłodowym ogierem założycielskiego rodu. Follie miał typową kasztanową sierść, białą grzywę i biały ogon. 99% rasy odziedziczyło tę cechę w wyniku chowu wsobnego, jaki miał miejsce w XIX w.

Ze swą mocną budową, pewnością kroków, pojętnością i siłą, Haflinger był powszechnie używany przez austriackich górali. Zarówno w latach pokoju, jak i w czasach wojny byt także zwierzęciem jucznym. Tuż przed II wojną światową Niemcy promowali hodowlę Haflingerów, gdyż chcieli ich używać do transportu w górach.
Dziś austriacki rząd popiera hodowlę tej rasy. Kuce znakowane są literą „H" w połączeniu z narodowym kwiatem Austrii, szarotką.

(Źródło: Konie JANE KIDD Wyd. Ryszard Kluszczyński, 1995r.)

 

Szybki kontakt

Stajnia Dar-Mar
Mariusz Bebłot
tel. kom. 0-604 612 526

Adres:
Popów, ul. Wieluńska 89
woj. śląskie
42-110 Popów

email:
konie@tinkery.pl

O koniach - przysłowia

"Jak dasz koniom jeść tak Cię będą wieźć."

"Konia tanio nie ceń, króla o mało nie proś."

"Konia cieszy owies, krowę koniczyna, starego pieniądze, młodego dziewczyna."

"Koń by się uśmiał."

"Koń by tego nie wytrzymał, a co dopiero człowiek."

"Koń ma cztery nogi, a potknie się."

"Koń niech z koniem ciągnie, a wół z wołem."

"Młodego konia stary jeździec ujeździ."

"Nie poganiaj konia biczem tylko owsem."

"Najpierw konia zrozumieć, a potem na nim siedzieć."

"Puść koniowi cugle, a uniesie cię."

"Z cudzego konia i w pół drogi zsiadaj."

"Zrobić kogoś w konia."